Θεοβέρτος ή Θεοδεβέρτος

(ThibertTheodebert). Όνομα Φράγκων βασιλιάδων της Αυστρασίας. 1. Θ. Α’ (495 ή 505 – 547; μ.Χ.). Βασιλιάς της Αυστρασίας (533;-547;). Ήταν γιος του Θεοδώριχου Α’ και εγγονός του Φράγκου βασιλιά Κλόβη Α’. Διακρίθηκε ως στρατιωτικός ηγέτης, πριν ακόμα ανέβει στον θρόνο, με τις νίκες του εναντίον των Δανών και των Βησιγότθων. Στη συνέχεια πραγματοποίησε μια εκστρατεία εναντίον της Σεπτιμανίας (νοτιοδυτική Γαλλία) αλλά ο θάνατος του πατέρα του το 534 τον υποχρέωσε να επιστρέψει για να εξασφαλίσει τη διαδοχή. Την ίδια χρονιά εκστράτευσε, μαζί με τους θείους του, Χιλδεβέρτο και Κλοθάριο, εναντίον της Βουργουνδίας, την οποία διαμοιράστηκαν αφού συνέτριψαν τις δυνάμεις του ηγεμόνα της, Γονθεμάρου. Στη διένεξη μεταξύ του Βυζαντίου και των Οστρογότθων ο Θ. τήρησε εξαιρετικά διπλωματική στάση. Καθυστέρησε τις διαπραγματεύσεις τόσο με τους πρέσβεις του αυτοκράτορα Ιουστινιανού όσο και με τον βασιλιά των Βησιγότθων, Θεύδη, χωρίς να λαμβάνει συγκεκριμένη θέση. Όταν οι δύο αντίπαλοι είχαν φθαρεί στρατιωτικά από τις συνεχείς συγκρούσεις, ο Θ. εισέβαλε στην Ιταλία το 539 με ακμαίες δυνάμεις και συνέτριψε τον έναν μετά τον άλλο. Έναν χρόνο αργότερα κατέλαβε ένα μεγάλο μέρος της Προβηγκίας (νότια Γαλλία) και τη Μασσαλία. Τις επιτυχίες του Θ. στην Ιταλία σταθεροποίησαν οι στρατηγοί του, Μούμολος και Βουκελίνος, οι οποίοι το 546 κατέκτησαν την κοιλάδα του Πάδου, στο βόρειο τμήμα της χερσονήσου. Η επεκτατική πολιτική του Φράγκου βασιλιά στην Ιταλία αποτελούσε το πρώτο μέρος ενός γενικότερου σχεδίου, που απέβλεπε στην εισβολή στα εδάφη της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και ενδεχομένως στην κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Μέσα στα πλαίσια αυτής της πολιτικής, ο Θ. είχε αυτοανακηρυχθεί αύγουστος, σε αντιστάθμισμα του τίτλου του γαλατικού που είχε πάρει ο Ιουστινιανός, και είχε κατορθώσει να συσπειρώσει γύρω του πολλούς Λομβαρδούς και Γέπιδες στρατιωτικούς αρχηγούς. Ωστόσο, δεν πρόλαβε να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιό του γιατί, κατά τη διάρκεια των προπαρασκευών της εκστρατείας, τραυματίστηκε βαριά στο κυνήγι και πέθανε. Πριν υποκύψει, παραιτήθηκε από τον θρόνο. 2. Θ. Β’ (585 – 611; μ.Χ.). Βασιλιάς της Αυστρασίας (595-611;). Γιος του Χιλδεβέρτου, τον οποίο διαδέχτηκε στον θρόνο της Αυστρασίας σε ηλικία 10 χρόνων. Αρχικά βασίλευσε υπό την κηδεμονία της γιαγιάς του Βρουνχίλδης (Μπρινεχό), την οποία όμως απομάκρυνε το 599, ύστερα από τις παρεμβάσεις των αρχόντων του βασιλείου. Το 600 συμμάχησε με τον αδελφό του Θεοδώριχο Β’, βασιλιά της Βουργουνδίας και της Ορλεάνης, εναντίον του βασιλιά της Σουασόν Κλοθάριου Β’ και συνέτριψαν τις δυνάμεις του στη μάχη του Μορέτου. Ωστόσο, ο Θεοδώριχος, με την προτροπή της Βρουνχίλδης, στράφηκε εναντίον του Θ., ο οποίος υπέστη δύο ήττες στην Τούλη και στο Τολβίακο και αιχμαλωτίστηκε. Ο αδελφός του τον παρέδωσε στη Βρουνχίλδη, η οποία, αφού τον υπέβαλε στην εξευτελιστική ποινή του κουρέματος, τον φυλάκισε στο φρούριο του Σαλόν-σιρ-Σεν. Ο φυλακισμένος Θ. και ο γιος του Μεροβαίος δολοφονήθηκαν το 612 με διαταγή της Βρουνχίλδης. Η μνήμη του Θ. αμαυρώθηκε μετά τον θάνατό του από τους άρχοντες της Νευστρίας, οι οποίοι, λόγω του μίσους τους, απέδωσαν στην προσωπικότητά του διάφορες υποτιμητικές ιδιότητες.